Ciekawostki ze świata - o systemach edukacji na świecie

Polski system edukacji każdy z nas miał okazję poznać niejako ,,od podszewki". Co prawda zmienia się on na przestrzeni lat i ulega przekształceniom. Nie wszyscy jednak wiedzą jak wygląda on w innych krajach. A system nauczania jest bardzo zróżnicowany. Głównymi zadaniami szkoły, bez względu na szerokość geograficzną, są nauka i wychowanie. Różnią się natomiast metody ich osiągania. Jak bardzo? Oto kilka przykładowych krajów:

• Australia - Idąc w ślad szkół amerykańskich, w Australii uczeń jest traktowany bardzo indywidualnie. Widać to zwłaszcza w formie nauczania: uwzględnia się zainteresowania ucznia i jego zdolność do przyswajania wiedzy. Nie ma z góry narzuconych podręczników, często nie używa się ich w ogóle - jest to jednak świadomy zabieg. Nauczyciel każdorazowo dostarcza uczniom materiały związane z przerabianym temat. Nie wymusza się na uczniu poszerzania wiedzy ogólnej, lecz kładzie się nacisk na jego zainteresowania. Przy ocenie najważniejsze jest zrozumienie zagadnień, a nie ich pamięciowe opanowanie. Australijski system edukacji narzuca dziesięcioletni obowiązek nauki, więc zaczynając w szkole podstawowej w wieku pięciu lat, można już zakończyć edukację w wieku lat piętnastu.
   
• Holandia - Edukacja w Holandii ma bardziej skomplikowaną formę. Jest obowiązkowa od 5 do 18 roku życia, przy czym do ukończenia 16 lat uczeń podlega obowiązkowi szkolnemu w wymiarze pełnym, a do ukończenia lat 18 podlega częściowemu obowiązkowi szkolnemu. Oznacza to, że przynajmniej 2 dni w tygodniu musi uczęszczać na zajęcia np. do szkoły zawodowej, co daje możliwość łączenia nauki z pracą. Szkołę podstawową kończy się mając lat 12. Dalsze kształcenie i wybór szkoły są zależne od wyników w nauce i zdolności.
   
• Japonia - Japoński system edukacji jest rozbudowany, bardzo wspierany finansowo przez państwo i przykłada się w nim ogromną wagę do formy kształcenia. Różni się ona znacznie na tle już przedstawionych, choć sam system wzorowano na amerykańskim szkolnictwie. Program nauczania w szkołach jest z góry ustalony przez Ministerstwo Oświaty, jednak istnieją też programy szczegółowe, które uwzględniają warunki poszczególnych placówek. Od uczniów wymaga się rygorystycznej dyscypliny i wpaja zasady uczące poddaństwa i pracowitości. Kładzie się również nacisk na uświadamianie uczniom roli jaką pełnią w społeczeństwie. Rozpowszechnione i egzekwowane jest w dużej mierze nauczanie pamięciowe, choć oczywiście towarzyszy mu rozwijanie umiejętności praktycznych i kształcenie intelektualne.
   
• Syberia - Syberyjski system edukacji też jest specyficzny. Jako, że Syberia jest częścią Rosji, edukacja podlega Ministerstwu Oświaty Federacji Rosyjskiej. System edukacyjny w Rosji jest dobrze rozwinięty i działa sprawnie. Rosja szczyci się najmniejszym odsetkiem analfabetów na świecie. Dostęp do edukacji na obowiązkowych etapach jest bezpłatny i obejmuje dziewięcioletni okres nauki. Przy czym najczęściej dzieci rozpoczynają edukację w szkole podstawowej mając 7 lat i uczęszczają do niej przez kolejne trzy. W pierwszych latach edukacji nauka dzieci na charakter ogólnokształcący. Dalszym etapem nauczania są niepełne szkoły ogólnokształcące (szkoły sekundarne niższe), kończące się egzaminem końcowym. .
   
• Kenia - Edukacja w Kenii jest nieobowiązkowa i płatna. Budowa szkól jak i ich utrzymanie w dużej mierze spoczywa na rodzicach. Jeśli kogoś nie stać na posłanie dziecka do szkoły, to tego nie robi. Dodać trzeba iż większość rodzin jest wielodzietna, a szkoły finansowane przez rząd należą do rzadkości. Zdarzają się oczywiście placówki, w których się nie płaci, a uczące w nich osoby robią w ramach wolontariatu. Mają one ograniczone możliwości działania - brak podręczników, zeszytów, ołówków, czy innych pomocy dydaktycznych. 

36/2013