Ciekawostki ze świata - jak się witać na świecie

Podróżując po świecie spotykamy ludzi różnych ras, kultur, czy wyznających różne religie. Jako przybysze z zewnątrz musimy „znaleźć się” w nowym otoczeniu. Wejście w nowe środowisko, zdecydowanie ułatwia znajomość miejscowego języka. Jednak oprócz części werbalnej procesu porozumiewania, ogromną rolę odgrywają składniki niewerbalne. Fachowcy oceniają ich udział nawet do 65%,. Tworzą tą część gesty, miny, pozy, ułożenia ciała, odległość pomiędzy rozmawiającymi, sposób patrzenia itp. ten język ciała jest bardziej prawdziwy bo trudno w nim kłamać.

Wśród wielu gestów i zachowań – dla podróżujących – najważniejsze jest powitanie. Tworzy pewien swoisty rytuał powtarzany nieustannie w czasie i przestrzeni. Składa się ze słów i zespołu zachowań, który jest równie istotny. Powitanie jest tak ważne bowiem zawiera propozycje nawiązania przyjaźni.

Można spotkać się różnymi gestami powitalnymi:

• Najpopularniejszym sposobem jest podanie prawej ręki, którą ściska się rękę witanej osoby lekko ją potrząsając. Intensywność potrząsania jest różna, w zależności od uwarunkowań kulturowych.
   
• Stary (bardzo tradycyjny) sposób powitania z ukazaniem otwartych dłoni; kiedyś znaczył „nie mam broni i złych zamiarów” (podobno z otwartymi dłońmi trudniej jest kłamać)
   
• Również stary sposób z położeniem prawej ręki na okolicy serca; wyrażał otwartość i gościnność; na Bliskim Wschodzie zwany jest „salam” i polega na położeniu prawej ręki na okolicy serca, następnie czoła a w końcu na jej uniesieniu nad głowę. Towarzyszą temu słowa salam alaykum co znaczy „pokój z tobą”.
   
• Powitanie w formie skinięcia głową z rękami złożonymi na wysokości klatki piersiowej, jak do modlitwy. Popularne w Indiach, Nepalu (tzw. namaste) oraz w Tajlandii (tzw. wae). Ma to także znaczenie – „dziękuję”.
   
• Pocieranie nosami – zwyczaj maoryjski w Nowej Zelandii; podobny zwyczaj panuje u Eskimosów ale świadczy o większej zażyłości.
   
• Powitanie w Japonii to cała ceremonia ukłonów, które nie oznaczają uniżoności ale szacunek. Często, szczególnie w kontaktach biznesowych, dodatkowo wręcza się wizytówki co czyni się z namaszczeniem używając obu rąk.
   
• W krajach śródziemnomorskich oraz Ameryki Łacińskiej, w powitaniu może wyrażać się żywiołowość w postaci obejmowania się, poklepywania się (un abrazo); w żadnym jednak razie nie należy całować się z mężczyznami na powitanie (kult macho!).

Innym problemem jest różnica formy powitania w stosunku do mężczyzn i kobiet. Generalnie, w kręgu kultur pozaeuropejskich, w stosunku do kobiet zachowuje się większy dystans, najczęściej powitanie ograniczając do skinienia głowy. Szczególnie należy zachować ostrożność w krajach arabskich, gdzie (szczególnie w kręgach ortodoksyjnych) kobieta w ogóle nie bierze udziału w powitaniu. Zresztą nietaktem byłoby ją w jakikolwiek sposób dotykać. Wszędzie bądźmy powściągliwi z całowaniem kobiet w rękę. Może się zdarzyć, że potraktowana w ten sposób dama, jak najszybciej będzie się starać umyć pocałowaną rękę.

 23/2012