Język indonezyjski (bahasa Indonesia) to język należący do rodziny języków austronezyjskich, od 1949 r. mający status języka urzędowego Indonezji. W Indonezji języka indonezyjskiego używa 197,7 mln osób, w tym dla 42,8 mln jest to język ojczysty. Większość mieszkańców Indonezji władających językiem indonezyjskim posługuje się również jednym z siedmiuset języków lokalnych, takich jak: jawajski, sundajski i balijski, które funkcjonują jako narzędzia komunikacji obiegowej. W Timorze Wschodnim indonezyjski pełni funkcję języka roboczego.
Pod pojęciem języka indonezyjskiego należy rozumieć szereg odmian języka malajskiego używanych na terytorium Indonezji ‒ są to narodowy język standardowy (oparty na dialekcie johor-riau) oraz dialekty regionalne. Termin „język indonezyjski” kojarzony jest jednak przede wszystkim z językiem standardowym, który służy jako norma porozumiewawcza w sytuacjach formalnych. Język ten funkcjonuje w relacji dyglosji z miejscowymi dialektami malajskimi, używanymi do celów komunikacji potocznej. W miastach szczególnie upowszechniony jest prestiżowy dialekt dżakarcki.
Kilka ciekawostek o Indonezji:
- Indonezja jest OGROMNA, składa się z ponad 18 000 wysp, z czego niespełna 6 000 jest zamieszkałych. Jest tak duża, że lot z jednego krańca na drugi zajmuje 12 godzin!
- Indonezja jest 4. najludniejszym krajem świata, jej populacja liczy ponad 260 milionów! Na samej Jawie żyje 140 milionów ludzi, co czyni ją z kolei najbardziej zaludnioną wyspą świata.
- Indonezja eksportuje rocznie do Francji ponad 3 000 ton żabich udek.
- Indonezja to iście wulkaniczne państwo. Praktycznie cała położona jest w obszarze Pacyficznego Pierścienia Ognia. Mieszkańcy przyzwyczajeni są do minimum jednej erupcji wulkanu rocznie.
- W Indonezji znajduje się również największa świątynia buddyjska na świecie – Borobudur.
- Flaga Indonezji wygląda jak odwrócona flaga Polski.
