We Francji każdy region ma szczególny akcent wywodzący się ze
starych języków lub dialektów Francji. Każdy z tych języków pozostawił
ślady, które stanowią podstawy dzisiejszych akcentów regionalnych, a
niektóre słowa wciąż są wymawiane inaczej w zależności od regionu.
1. Akcent południowy
W
południowej Francji istnieje dużo akcentów, które wywodzą się z języka
oksytańskiego, obejmującego dialekt prowansalski i różne jego warianty
jak marsylski, tuloński, nicejski itp. Akcent mieszkańców południa
szybko ujawnia ich pochodzenie.
Francuzi pochodzący z
południowego zachodu, szczególnie z rejonów Tuluzy, zachowali wyraźny
akcent. Wymawiają oni np. na końcu słowa „moins” (mniej) literę „s”,
podczas gdy według zasad standardowego francuskiego nie powinna być ona
słyszana w wymowie.
2. Akcent północy
Na
północy akcent jest także bardzo silny, często nazywany językiem
pikardyjskim. Pochodzi on z grupy języków d’oïl, które zawierają wiele
dialektów północy jak normandzki, pikardyjski, waloński, szampański,
burgundzki… Sposób wymawiania „r” – na północy jest dość silny i
dźwięczny. Warto zwrócić uwagę na słowo „vingt” – dwadzieścia, które w
szczególności na wschodniej północy wymawiane jest « vɛ̃t » z „t” na
końcu.
3. Akcent paryski
Paryski
akcent już dawno został wybrany jako wzór dla wszystkich innych
dialektów francuskich, gdyż zanim Paryż stał się stolicą Francji,
stanowił stolicę regionu Île-de-France, w której żyli królowie Francji.
Mieszkańcy południa twierdzą, że paryżanie mają ostry akcent; na
przykład dźwięk / ɑ / jest zamieniany na / a /, a dźwięki / ø / i / ə /
są wymawiane [ø].
Współcześnie liczba Francuzów
posługujących się akcentami regionalnymi stale maleje. Akcenty te mają
tendencję do zanikania. Przejawia się to głownie wśród młodszego
pokolenia, gdyż następuje faza homogenizacji wymowy.
Źródło: fr.wikipedia.org; coursdelangues.com; letribunaldunet.fr
