W tym tygodniu, nawiązując do tego, że ostatnio mieliśmy
sporo zleceń w języku niderlandzkim, przedstawię Wam kilka ciekawostek
związanych z tym językiem, a dokładniej różnice między flamandzkim a
holenderskim.
Język
niderlandzki (język holenderski, język flamandzki) to język
indoeuropejski z grupy języków germańskich. Językiem niderlandzkim
posługuje się ok. 27 milionów ludzi na świecie. Dla 23 milionów jest on
językiem ojczystym (pierwszym) lub językiem literatury i kultury, a dla
kolejnych 4 milionów drugim językiem. Większość użytkowników tego języka
mieszka na zachodzie Europy. Niderlandzki jest oficjalnym językiem
urzędowym w Holandii i Belgii (w Regionie Flamandzkim i Regionie
Stołecznym Brukseli), a poza Europą w Surinamie i na dawnych Antylach
Holenderskich, czyli Bonaire, Curaçao, Sabie, Sint Eustatius, Sint
Maarten i Arubie.
Językiem
niderlandzkim (Nederlands) posługują się mieszkańcy zarówno Holandii
jak i Belgii, ale każdy kraj używa trochę innej odmiany. Belgowie
nazywają swój język flamandzkim (Vlaams) lub południowo- niderlandzkim
(Zuid-Nederlands). Oficjalna nazwa polska to język niderlandzki.
Określenie holenderski odnosi się do niderlandzkiego używanego przez
mieszkańców Holandii i jest częściej używane potocznie w Polsce.
Holendrzy nazywają go Noord-Nederlands – północno-niderlandzki. Różnica
między tymi odmianami dotyczy głównie słownictwa.
Język holenderski i flamandzki są do siebie bardzo podobne, w
związku z czym są stale ze sobą mylone, czy wręcz ze sobą utożsamiane.
Pojęcie „język flamandzki” często pojawia się też w odniesieniu do
języka mieszkańców Belgii, co też nie do końca jest trafne. Językami
urzędowymi w Belgii są bowiem języki niderlandzki, francuski oraz
niemiecki.
Język flamandzki różni się do języka holenderskiego przede wszystkim fonetyką i leksyką.
Różnice fonetyczne
Różnicę między flamandzkim a niderlandzkim można przede
wszystkim usłyszeć. Flamandzki wyróżnia się specyficznym akcentem i
wymową, której najbardziej charakterystycznymi cechami są: miękkie, a
nie charczące „g”, wymawianie „en” w końcówkach czasowników i generalnie
mniej „bulgoczące” brzmienie niż w języku, którym posługują się
Holendrzy. Z punktu widzenia Polaków, wymowa flamandzka jest bardziej
„śpiewna” i zdecydowanie łatwiejsza do przyswojenia niż wymowa
niderlandzka.
Różnice leksykalne
Zróżnicowanie słownictwa występuje głównie w zakresie
terminologii prawniczej oraz biznesowej. Zwłaszcza w zakresie słownictwa
związanego z prawem różnice są tak duże, że uniemożliwiają czasami
wzajemne zrozumienie się użytkowników języka flamandzkiego i
niderlandzkiego.
Zróżnicowanie dotyczy również części „codziennego”
słownictwa.
We Flandrii niektóre z wyrazów posiadają nie tylko
niderlandzką wersję, która jest uważana za „oficjalną”, ale również
swoje odpowiedniki flamandzkie. Istnieje też pewna grupa wyrazów
flamandzkich, niemających odpowiedników w języku niderlandzkim. Język
flamandzki wyróżnia się wyjątkowo dużą liczbą zapożyczeń z języka
francuskiego.
Pomimo występowania opisanych różnic, w Polsce nie ma
odrębnych tłumaczy przysięgłych języka flamandzkiego. Ich rolę pełnią
tłumacze języka niderlandzkiego, do zadań których należą tłumaczenia
dotyczące wszystkich dialektów niderlandzkiego.
Źródło: www.jezykholenderski.blogspot.com, pl.wikipedia.org
