środa, 28 lutego 2018

Świat i jego zakątki

W tym tygodniu, nawiązując do tego, że ostatnio mieliśmy sporo zleceń w języku niderlandzkim, przedstawię Wam kilka ciekawostek związanych z tym językiem, a dokładniej różnice między flamandzkim a holenderskim. 

Język niderlandzki (język holenderski, język flamandzki) to język indoeuropejski z grupy języków germańskich. Językiem niderlandzkim posługuje się ok. 27 milionów ludzi na świecie. Dla 23 milionów jest on językiem ojczystym (pierwszym) lub językiem literatury i kultury, a dla kolejnych 4 milionów drugim językiem. Większość użytkowników tego języka mieszka na zachodzie Europy. Niderlandzki jest oficjalnym językiem urzędowym w Holandii i Belgii (w Regionie Flamandzkim i Regionie Stołecznym Brukseli), a poza Europą w Surinamie i na dawnych Antylach Holenderskich, czyli Bonaire, Curaçao, Sabie, Sint Eustatius, Sint Maarten i Arubie.

Językiem niderlandzkim (Nederlands) posługują się mieszkańcy zarówno Holandii jak i Belgii, ale każdy kraj używa trochę innej odmiany. Belgowie nazywają swój język flamandzkim (Vlaams) lub południowo- niderlandzkim (Zuid-Nederlands). Oficjalna nazwa polska to język niderlandzki. Określenie holenderski odnosi się do niderlandzkiego używanego przez mieszkańców Holandii i jest częściej używane potocznie w Polsce. Holendrzy nazywają go Noord-Nederlands – północno-niderlandzki. Różnica między tymi odmianami dotyczy głównie słownictwa.

Język holenderski i flamandzki są do siebie bardzo podobne, w związku z czym są stale ze sobą mylone, czy wręcz ze sobą utożsamiane. Pojęcie „język flamandzki” często pojawia się też w odniesieniu do języka mieszkańców Belgii, co też nie do końca jest trafne. Językami urzędowymi w Belgii są bowiem języki niderlandzki, francuski oraz niemiecki.
 Język flamandzki różni się do języka holenderskiego przede wszystkim fonetyką i leksyką.

Różnice fonetyczne
Różnicę między flamandzkim a niderlandzkim można przede wszystkim usłyszeć. Flamandzki wyróżnia się specyficznym akcentem i wymową, której najbardziej charakterystycznymi cechami są: miękkie, a nie charczące „g”, wymawianie „en” w końcówkach czasowników i generalnie mniej „bulgoczące” brzmienie niż w języku, którym posługują się Holendrzy. Z punktu widzenia Polaków, wymowa flamandzka jest bardziej „śpiewna” i zdecydowanie łatwiejsza do przyswojenia niż wymowa niderlandzka.

Różnice leksykalne
Zróżnicowanie słownictwa występuje głównie w zakresie terminologii prawniczej oraz biznesowej. Zwłaszcza w zakresie słownictwa związanego z prawem różnice są tak duże, że uniemożliwiają czasami wzajemne zrozumienie się użytkowników języka flamandzkiego i niderlandzkiego.
Zróżnicowanie dotyczy również części „codziennego” słownictwa.
We Flandrii niektóre z wyrazów posiadają nie tylko niderlandzką wersję, która jest uważana za „oficjalną”, ale również swoje odpowiedniki flamandzkie. Istnieje też pewna grupa wyrazów flamandzkich, niemających odpowiedników w języku niderlandzkim. Język flamandzki wyróżnia się wyjątkowo dużą liczbą zapożyczeń z języka francuskiego.

Pomimo występowania opisanych różnic, w Polsce nie ma odrębnych tłumaczy przysięgłych języka flamandzkiego. Ich rolę pełnią tłumacze języka niderlandzkiego, do zadań których należą tłumaczenia dotyczące wszystkich dialektów niderlandzkiego.

Źródło: www.jezykholenderski.blogspot.com, pl.wikipedia.org