Język niemiecki to język z rodziny języków germańskich. Cechą
charakterystyczną niemieckiej ortografii jest pisownia wszystkich
rzeczowników wielką literą. Akcent wyrazowy w języku niemieckim
najczęściej pada na pierwszą sylabę. Tak jak w wyrazie np. dol·met·schen
[ˈdɔlmɛt͡ʃən]. W wyrazach złożonych z dwóch samodzielnych wyrazów np.
Plat·ten-spie·ler [ˈplatənˌʃpiːlɐ] wyróżnia się dwa akcenty – główny na
pierwszą sylabę pierwszego członu i poboczny na pierwszą sylabę drugiego
członu.
Alfabet
niemiecki jest odmianą alfabetu łacińskiego i składa się z 30 liter.
Oprócz 26 liter klasycznych zawiera także przegłosy ä, ö i ü (tzw.
umlauty) oraz ß (tzw. Eszett lub scharfes S). Przy braku odpowiednich
czcionek muszą one być zastępowane odpowiednimi dwuznakami (ä = ae, ö =
oe, ü = ue, ß = ss).
A Ä B C D E F G H I J K L M N O Ö P Q R S ẞ T U Ü V W X Y Z
a ä b c d e f g h i j k l m n o ö p q r s ß t u ü v w x y z
Dla niemieckiego ze Szwajcarii i Liechtensteinu charakterystyczny
jest brak litery ß w pisowni, zastępuje się ją podwójnym „s” (ss).
Ciekawostką jest fakt, że wygląd szkolnego pisma ręcznego w języku
niemieckim był ściśle uregulowany. Do 1925 r. było to pismo zwane
Kurrentschrift (kurrenta; inaczej Spitzschrift), a w latach 1935–1941
Sütterlinschrift (inaczej Deutsche Schrift) i do dzisiaj widać te wpływy
w piśmie ręcznym starszego pokolenia Niemców.
W
języku polskim istnieje dużo zapożyczeń z języka niemieckiego. Zmiany
kulturowe, wykształcenie się zawodów, praktyk czy niektórych miejsc,
dawało początek istnienia nowych słów. Przykładów zapożyczeń z języka
niemieckiego do języka polskiego jest bardzo wiele. Odnoszą się one
między innymi do konkretnych miejsc czy przedmiotów np.:
cegła – Ziegel,
budować – büden,
malować – malen,
gmina – Gemeinde,
ratusz – z wczesno niemieckiego (średniowiecznego) Rathus, po nowo niemiecku Rathaus,
kino – Kino,
szpital – Spitze,
prysznic – Prießnitz od V. Priessnitz (wynalazca prysznica),
pancerz – Panzer (odnosi się do słów: pancerny, opancerzać, opancerzony),
czarny charakter – Schwarzcharkter,
szyld – Schild (znak z napisem).
Niektóre
słowa przyjęły się w mniejszym stopniu, ale też zostały zapożyczone z
języka niemieckiego np.: tygiel (Tiegel) – mały garnek czy żołdak
(Södner) – zamienione na żołnierz.
Podane przykłady to nieliczne ilustracje zapożyczeń powstałych z
tłumaczenia słów niemieckich na język polski. Encyklopedia staropolska
oraz Wielki Słownik Języka Polskiego definiują znaczenia i pochodzenie
konkretnych słów.
Ucząc się języka niemieckiego, ma się doskonałą okazję bliżej
przyjrzeć się historii i kształtowaniu się języka polskiego za
pośrednictwem języka niemieckiego.
Źródło: wziatektlumaczenia-lublin.pl, pl.wikipedia.org
