Język
polski znajduje się na trzydziestej pozycji najczęściej używanych
języków na świecie. Dla blisko 40 mln osób jest to język ojczysty.
Często twierdzi się, że język polski jest na tyle trudny, iż sprawia on
wiele problemów nawet Polakom. Obcokrajowcy chcący opanować nasz język
nie mogą liczyć na szybki sukces, jednakże uważa się, że Słowianie
wykazują mniejsze kłopoty w przyswajaniu języka polskiego ze względu na
znaczne podobieństwa między językami słowiańskimi.
Jedną
z największych trudności dla cudzoziemców jest siedem polskich
przypadków. Dla Szwedów sposób używania ich form jest nieoczywisty, gdyż
w językach skandynawskich słowa nie są przez nie odmieniane. Z drugiej
strony, dla Węgrów oraz Finów, którzy mają po dwadzieścia kilka
przypadków, nie powinno to stanowić najmniejszego kłopotu. Kolejnym
utrapieniem może być stosowanie czasowników dokonanych oraz
niedokonanych, a także kwestia naszych rodzajów. Polacy często są
przekonani, iż w języku polskim występują tylko 3 rodzaje, jednakże nie
jest to prawdą. Mamy pięć rodzajów w przeciwieństwie do reszty języków
słowiańskich.
Polski z całą pewnością nie jest najtrudniejszy na świecie, ale do łatwych nie należy. Podobno Japończycy często postanawiają uczyć się języka polskiego tylko po to, żeby wpisać jego znajomość do CV na dowód sumienności i wytrwałości, jakiej wymaga jego opanowanie. Słowianie, którzy dosyć prędko opanowują podstawy i osiągają pewien poziom biegłości, często przenoszą do języka polskiego podobne struktury oraz wyrazy ze swoich ojczystych języków. Chociaż między polskim a innymi językami słowiańskimi znajdziemy wiele podobieństw, to czasami możemy natrafić słowa, które brzmią podobnie, ale mają zupełnie odmienne znaczenia. Przykładowo, polski „frajer” (naiwny, łatwo dający się oszukać człowiek) ma niewiele wspólnego z czeskim „frajerem” (przystojniak, amant, chłopak)
Źródło: newsweek.pl; natemat.pl; kurspolskiego.pl
