Juliana, królowa Holandii

Juliana Louise Emma Marie Wilhelmina była jedyną córką królowej Wilhelminy i księcia Henryka. W 1930 roku ukończyła prawo międzynarodowe na Uniwersytecie w Leyden, a w 1937 roku wyszła za mąż za niemieckiego księcia Bernharda Lippe-Biesterfelda, z którym miała cztery córki: Beatrix (1938), Irene (1939), Margriet (1943) i Marijke (1947).

Po niemieckiej napaści na Holandię w 1940 roku rodzina królewska zdołała uciec do Wielkiej Brytanii. Juliana powróciła do wyzwolonej ojczyzny wraz z matką jeszcze przed zakończeniem działań wojennych na początku maja 1945 roku. Podupadająca na zdrowiu królowa Wilhelmina postanowiła abdykować i 6 września 1948 roku Juliana wstąpiła na tron.

Królową Julianę spotkało wiele kryzysów w czasie panowania, które wstrząsnęły monarchią. Holendrzy bardzo kochali Julianę, ale niestety w 1956 roku nastąpiło zagrożenie jej tronu. Królowa zwróciła się o pomoc w leczeniu niewidomej córki Małgorzaty do ekscentrycznej uzdrowicielki Greet Hofmans, która zdobyła wpływ na królową i zaczęła mieszać się do spraw państwowych, doprowadzając do dymisji rządu. Juliana zamierzała abdykować, w końcu jednak pozostała na tronie, idąc za radami rządu, który domagał się odsunięcia Greet Hofmans.

Kolejne kłopoty przyniosły królowej zaręczyny następczyni tronu Beatrix z niemieckim dyplomatą. Wiadomość wywołała społeczne oburzenie i demonstracje uliczne, gdyż w młodości wybranek księżniczki należał do Hitlerjugend oraz Wehrmachtu. W 1976 roku ujawniono także, że książę Bernard przyjął ponad milion dolarów łapówki od amerykańskiego koncernu lotniczego Lockheed za obietnicę lobbingu w holenderskim rządzie. 30 kwietnia 1980 roku, w dniu swych 71. urodzin, Juliana podpisała akt abdykacji na rzecz córki Beatrix. Zmarła 20 marca 2004 roku z powodu infekcji płuc. Śmierć byłej królowej była tragedią dla narodu.

Źródło: wiadomosci.wp.pl

Kantony Szwajcarii

Szwajcaria jest państwem składającym się z 26 kantonów, które posiadają bardzo szeroką autonomię. Każdy z nich ma swoją własną konstytucję oraz własne urzędy, a także prowadzi odrębną politykę finansową.

Konstytucje kantonów określają, jaki język lub języki są urzędowe na obszarze danego kantonu. Tylko w 22 kantonach obowiązuje jeden oficjalny język, w tym aż 17 tworzy strefę niemieckojęzyczną. Ze względów praktycznych w parlamencie reprezentowane są wszystkie języki oprócz retoromańskiego, gdyż posługuje się nim zaledwie 1% ludności Szwajcarii. Przyjęło się powiedzenie szwajcarskich parlamentarzystów: „Gdy chcesz, żeby to pięknie brzmiało, powiedz to po włosku. Gdy chcesz, żeby Cię słuchali, powiedz to po francusku. Gdy chcesz być zrozumianym, powiedz to po niemiecku”.

Jednym z narzędzi sprawowania władzy przez kanton jest autonomia fiskalna. Aż 2/3 podatków jest ustalanych i ściąganych w obrębie kantonu. Należy określić odpowiednią wysokość podatków, aby zapewnić finansowanie instytucji publicznych i infrastruktury, a jednocześnie dbać o to, by ich poziom był na tyle konkurencyjny, aby przyciągnąć i nie odstraszyć przedsiębiorców oraz mieszkańców. Imigranci mają odciągane podatki od każdej pensji, podczas gdy Szwajcarzy płacą je tylko raz w roku. W 2017 roku najniższe podatki zaobserwowano w kantonie Schwyz, a najwyższe w kantonie Genewa.

Tak jak na szczeblu federalnym, w kantonach istnieje również trójpodział władzy. Stanowieniem prawa zajmują się parlamenty kantonalne, władza wykonawcza należy do kantonalnych rządów, a sądownicza do sądów.

Referendum, które stanowi istotną częścią demokracji bezpośredniej, w Szwajcarii może być zarządzane na szczeblu federacji, a także w poszczególnych kantonach.
 
Źródło: jows.pl/content; blabliblu.pl

Szwajcaria

Pierwsze skojarzenia przychodzące na myśl, kiedy mówimy o niewielkim kraju w Alpach, to zegarki, sery oraz banki. Co jeszcze wyróżnia Szwajcarię spośród innych krajów?

Szwajcaria formalnie nie ma stolicy. W związku z tym, że siedziba rządu znajduje się w Bernie, miasto jest ono uznawane za stolicę. Ze względu na ogromne zróżnicowanie społeczeństwa ustanowiono aż 4 języki urzędowe (niemiecki, francuski, włoski, retoromański). Konstytucje kantonów określają, jaki język lub języki są urzędowe na obszarze danego kantonu, jednakże absolwent wyższej uczelni powinien móc porozumiewać się przynajmniej w trzech językach.

Szwajcarzy w ciągu ostatnich 150 lat rozwinęli przemysł chemiczny i farmaceutyczny. Dynamiczny rozwój sprawił, że do Szwajcarii przyjechało wielu imigrantów. Dziś urodzeni poza Szwajcarią stanowią 22 proc. wszystkich obywateli. To największy odsetek na świecie.

Największą siłą kraju są jego obywatele: zorganizowani, pracowici i uczynni. Firmy wspierają swoich pracowników. W Bazylei istnieją dwa duże kampusy należące do dwóch koncernów farmaceutycznych, które są jak miasta w mieście. Wszystko jest tam dostosowane do potrzeb pracowników. Na terenie kampusów znajdują się przedszkola, szkoły, a nawet basen.

Ekologia postawiona jest na wysokim miejscu w Szwajcarii. Niezliczone badania dowodzą, że należy ona do najlepszej na świecie kategorii w odniesieniu do zrównoważonego rozwoju. Z dziewiczą przyrodą, pofalowanymi wzgórzami, górskimi krajobrazami, czystymi rzekami i jeziorami, w połączeniu z niezawodną siecią transportu publicznego, Szwajcaria posiada zdrową przewagę. Energia elektryczna w kraju aż w 60% pochodzi z hydroelektrycznego źródła energii. Szwajcaria utrzymuje najwyższy odsetek osób w wieku powyżej 100 lat w Europie. W 2012 r. miała drugą najwyższą

Źródło: natemat.pl; zyciejestpiekne.eu; myswitzerland.com