Świat i jego zakątki

W tym tygodniu przedstawię Wam tradycje i obyczaje z różnych zakątków świata. Używanie pałeczek do spożywania posiłków w Chinach lub bekanie po posiłku w celu potwierdzenia kunsztu kulinarnego przygotowującego posiłek w krajach arabskich to nie jedyne zachowania, które różnią nas od siebie.

1. Hiszpanie znani są ze swojego głośnego zachowania i ognistego temperamentu. Nie zdziwmy się więc, kiedy podczas zapoznawania się Hiszpanka od razu pocałuje nas w oba policzki! To hiszpański sposób na powiedzenie „Cześć, miło mi!".

2. W Niemczech z pewnością spotkamy się ze zwyczajem stukania w stół zamiast klaskania. Klaskanie w ręce zarezerwowane jest na okazję owacji po koncertach lub przedstawieniach teatralnych, natomiast każdy inny powód do radości czy uznania okazuje się poprzez uderzanie w stół dłońmi lub, jak przystało na krainę piwem płynącą,... kuflami.

3. Jeśli już jesteśmy w temacie złocistego trunku, to pamiętajmy, żeby w Niemczech i Austrii podczas wznoszenia toastu i stukania się z innymi biesiadnikami kuflem/kieliszkiem należy patrzeć sobie w oczy. To bardzo ważna zasada, której powinniśmy przestrzegać! W przeciwnym wypadku okażemy brak szacunku dla osób, z którymi pijemy i, co gorsza, ześlemy na siebie klątwę 7 lat nieszczęścia... w życiu intymnym.
4. Jeżeli lubimy sery, musimy jechać do Francji! Pamiętajmy jednak, że we Francji podczas posiłku sery podaje się... „na deser”, a dokładnie po daniu głównym przed deserem.

5. Pozostając we Francji, jeśli w trakcie picia chcemy zmienić wino czerwone na białe, nigdy nie nalewajmy go do tego samego kieliszka! Zmieńmy kieliszek na czysty lub umyjmy, inaczej staniemy się pośmiewiskiem wieczoru!

6. Włosi lubują się w przesądach. W związku z tym widok zakonnicy lub karetki pogotowia jest dla nich wróżbą śmierci. Dlatego jeśli jedziemy na wakacje do Włoch i natkniemy się na ulicy na zakonnice lub ambulans, szybko przeżegnajmy się... tak na wszelki wypadek.

7. W Indiach, ale też w wielu krajach arabskich, częstym widokiem na ulicach są spacerujący mężczyźni, trzymający się za ręce. Nie oznacza to jednak, że w krajach tych występuje duży procent par homoseksualnych. Tak wyrażana jest po prostu męska przyjaźń.

8. W niektórych krajach azjatyckich, jak np. Chiny czy Korea, głośne siorbanie zupy lub innych płynnych potraw jest wyrazem aprobaty i pochwały dla pani domu czy kucharza, który przygotował posiłek.

9. W Japonii w bardzo złym tonie jest głośne wydmuchiwanie nosa. Nie powinno się tego robić publicznie, a wyłącznie w ustronnym miejscu.

10. Jeśli szukamy pracy w Irlandii, Anglii lub USA, pamiętajmy, żeby nie umieszczać zbyt wielu danych personalnych w swoim CV. Ujawnienie daty urodzenia, płci, stanu cywilnego, a czasem nawet dołączenie zdjęcia nie powinno być wymagane od pracodawcy.

Źródło: www.sprachcaffe.com, pl.wikipedia.org

Świat i jego zakątki

W tym tygodniu przedstawię Wam kilka ciekawostek, które koncentrują się wokół kwestii ortograficznych języka polskiego. 

1.
Czy wiesz, że…
ponoć najstarszy udokumentowany błąd ortograficzny to zapis nazwy miejscowości Ożechowo w poznańskich rotach sądowych? Błąd świadczy o zaniku wymowy dwugłoskowej [rż] na rzecz dzisiejszego zrównania się w wymowie „ż” i „rz”.

2.
Czy wiesz, że…
ogórek piszemy dziś z błędem ortograficznym? Słowo to pochodzi z perskiego i w oryginale brzmi angurion, w niemieckim Gurke, w rosyjskim огурец [oguriec]. W języku polskim przez skojarzenie z górą pierwotną pisownię „u” zastąpiło „ó”.

3.
Czy wiesz, że…
polski wyraz chuligan zapisujemy przez „ch”, ponieważ do polszczyzny wszedł on za pośrednictwem języka rosyjskiego, w którym odpowiada słowu хулиган [χuligan]? Rosyjską głoskę [χ], jako bezdźwięczną, oddajemy przez „ch”. Źródeł chuligana należy szukać w angielskim hooligan, które jest apelatywizacją (czyli przekształceniem nazwy własnej w pospolitą) nazwiska irlandzkiej rodziny Hooligan, o której było głośno na początku XX wieku.

4.
Czy wiesz, że…
rzeczownik Góral/góral można pisać wielką bądź małą literą? I tak: góral to rdzenny mieszkaniec gór, człowiek wywodzący się z rdzennej ludności zamieszkującej góry, np. górale andyjscy. Zaś Góral to mieszkaniec północnej części Karpat Zachodnich, np. Górale, Górale polscy, Górale słowaccy, Górale spod Nowego Targu.

5.
Czy wiesz, że…
nazwisko Piłsudski redaktorzy Języka Polskiego w 1916 r. nakazywali pisać Piłsudzki? Udowadniano, że owo „ds” zamiast „dz” jest rusycyzmem wynikłym z błędnej transkrypcji zapisu nazwisk w grażdance (alfabecie rosyjskim) na alfabet łaciński, narzucającej polskiej tradycji nazwisk obce wzorce.

Źródło: www.jezykowedylematy.pl, pl.wikipedia.org

Świat i jego zakątki

W tym tygodniu przedstawię Wam kilka ciekawostek językowych związanych ze sportem i igrzyskami olimpijskimi. Mam nadzieję, że niektóre z nich zaskoczą Was tak jak mnie. 

1. Czy wiesz, że…
Poprawna nazwa jednej ze znanych dyscyplin sportowych rozgrywanych na olimpiadzie to badminton, a nie babington? Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN z polotem przedstawia jeszcze dwie inne niepoprawne wersje: bagminton i badminington. Autorzy NSPP zwracają też uwagę, że gramy w badmintona, a nie w badminton.

2. Czy wiesz, że…
Wyraz repasaż oraz szczególnie lubiana przez komentatora zapasów, Bogusława Soleckiego, forma repesaż są poprawne i mogą być stosowane wymiennie?    

3. Czy wiesz, że…
Istnieje bardzo ciekawa zależność pomiędzy polskimi i angielskimi nazwami dyscyplin gimnastycznych? Polska gimnastyka artystyczna to po angielsku rhythmic gymnastics, podczas gdy angielska artistic gymnastics to nasza gimnastyka sportowa.

4. Czy wiesz, że…
Wyraz olimpiada ma dwa przeciwstawne sobie znaczenia? Potocznie olimpiadą nazywamy po prostu igrzyska olimpijskie odbywające się raz na cztery lata. Specjaliści zżymają się jednak, że olimpiada to – przeciwnie – właśnie okres czterech lat pomiędzy jednymi a drugimi igrzyskami. Dobrze jest więc zawsze dbać o to, by kontekst jasno wskazywał, które ze znaczeń mamy akurat na myśli.

5. Czy wiesz, że…
Zawodników grających w hokeja na trawie nazywa się zwyczajowo laskarzami? Wydaje się jednak, że ze względu na obecną dwuznaczność tego określenia, słyszy się je coraz rzadziej

Źródło: www.jezykowedylematy.pl, pl.wikipedia.org