BALAJCZA sprawdziła: ciekawostki o krajach arabskich, ich języku i kulturze

Kraje arabskie to kraje, w których znaczącą część ludności stanowią Arabowie lub które są ściśle związane z Arabami. Pojęcie „kraju arabskiego” nie jest dokładnie zdefiniowane. Wyznaczają je różne, wzajemnie przenikające się kryteria: językowe, historyczne, kulturowe i polityczne. Np. w krajach Maghrebu znaczną rolę odgrywają Berberowie, na tyle silnie zarabizowani, że kraje te zalicza się do grupy krajów arabskich.

1. Język arabski należy do jednego z sześciu oficjalnych języków ONZ. Językiem tym posługują się obywatele aż 60 państw, a w kilkudziesięciu krajach jest on językiem urzędowym, między innymi w Arabii Saudyjskiej, Egipcie, Izraelu, Jemenie, Jordanii, Katarze, Sudanie, Syrii, Tunezji, a także w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.
2. Język arabski nie bazuje na alfabecie, a na tzw. abdżadzie, czyli piśmie spółgłoskowym. Zapisuje się w nim wyłącznie spółgłoski, podczas gdy odpowiednich samogłosek czytający powinien się domyślić. Stanowi to oczywiście dużą trudność dla uczących się arabskiego, niemniej jednak po nabraniu doświadczenia jest to łatwiejsze, niż się wydaje.
3. W piśmie arabskim ‒ zapisywanym oczywiście od prawej do lewej ‒ występuje 18 podstawowych znaków, co wydaje się ilością niespecjalnie trudną do nauczenia. Jest jednak trochę utrudnień. Po pierwsze, niektóre znaki uzupełnia się kropkami (jedną, dwiema lub trzema), co sprawia, że mamy już 28 liter. Po drugie, każda z liter występuje w co najmniej dwóch wariantach.
4. Kultura arabska nie jest jednolita. Dzieli się na przynajmniej trzy główne nurty ‒ kulturę mieszkańców miast, kulturę pozamiejską oraz kulturę nomadów, którą reprezentują Beduini. Ponadto nie wszyscy Arabowie to muzułmanie i nie wszyscy muzułmanie to Arabowie. Większość Arabów stanowią oczywiście wyznawcy islamu, ale są wśród nich również chrześcijanie i judaiści.
5. W arabskiej kulturze szczególne miejsce zajmuje rodzina ‒ największa świętość. Arabowie uwielbiają spędzać czas wspólnie, obdarzając członków rodziny ‒ zwłaszcza tych starszych ‒ godną podziwu czcią. Zupełnie inaczej rzecz ma się w przypadku czasu. Ten, ceniony z kolei na zachodzie, jest w krajach arabskich mocno umowny. Lepiej więc przed wizytą u arabskiej rodziny zegarek zostawić w domu ‒ nawet niewinne zerknięcie w jego kierunku może bowiem zostać odebrane jako obraza, gdyż gospodarz może uznać, że gość żałuje dla niego czasu.
6. W świecie arabskim duże znaczenie mają herbata i kawa. W Turcji wprowadzono zresztą prawo pozwalające kobietom na rozwód z mężem, jeżeli ten nie dostarcza jej wystarczającej ilości kawy. Sama zaś „kawa po arabsku” to nie tylko napój, ale cały rytuał związany z przygotowaniem. Zielone ziarna kawowe praży się na patelni, następnie miażdży w miedzianym moździerzu, po czym dodaje się wodę i zaparza np. z dodatkiem kardamonu lub innych przypraw. Pije się ją mocną, niesłodzoną, przelaną do filiżanek do zaledwie 1/4 objętości.
7. Interesy z Arabami bywają bardzo intratne, ale trzeba pamiętać o kilku podstawowych zasadach. Najważniejszą z nich jest: najpierw zaufanie, potem biznes. Potencjalni partnerzy w interesach podczas pierwszych spotkań nie rozmawiają w ogóle o pieniądzach czy też ewentualnym wspólnym przedsięwzięciu. Spędzają wspólnie czas, by lepiej się poznać, nabrać do siebie zaufania i dopiero wtedy zadecydować o tym, czy przystąpić do negocjacji.

Źródło: pl.wikipedia.org; joemonster.org